تعادل آنابولیک به کاتابولیک فوتبالیست های جوان بدنبال یک مسابقه فوتبال

اگر هورمون های کاتابولیک متعاقب فعالیت افزایش یابند، نشانه فشار بالای تمرین می باشد و یا اگر تعادل بین هورمون های آنابولیک و کاتابولیک برقرار باشد، ورزشکار در حالت آمادگی خوبی به سر می برد و یا شدت ورزش از حد متوسط و رو به پایینی برخوردار است. در این رابطه هورمون تستوسترون به عنوان یک هورمون آنابولیک و کورتیزول به عنوان یکی از مهمترین هورمون های کاتابولیک بیش از سایر هورمون ها مورد توجه قرار گرفته اند و نسبت این هورمون ها به یکدیگر شاخص بسیار سودمندی برای تعیین وضعیت آمادگی فرد می باشد. از آنجا که ورزش فوتبال پرطرفدارترین و پرهیجان ترین ورزش جهان بوده و امروزه جوانان زیادی هستند که به فوتبال می پردازند، هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر یک مسابقه فوتبال بر سطوح کورتیزول و تستوسترون و نسبت تستوسترون به کورتیزول در فوتبالیست های جوان بود.20 فوتبالیست جوان با دامنه سنی 15 تا 18 سال در یک مسابقه فوتبال شرکت کردند. برنامه مسابقه فوتبال شامل یک مسابقه بر اساس آخرین قوانین فوتبال بود که در 2 نیمه 45 دقیقه ای (90 دقیقه) اجرا شد. قبل، بلافاصله بعد و 1 ساعت بعد از مسابقه نمونه گیری خونی به عمل آمد. غلظت تستوسترون و کورتیزول سرم بلافاصله بعد از مسابقه افزایش و بعد از آن کاهش یافتند، که این تغییرات معنادار بود (0.05> P). اما افزایش کورتیزول بیشتر بود. نسبت تستوسترون به کورتیزول بلافاصله بعد از مسابقه کاهش یافت، که بعد از آن تا 2 ساعت بعد از مسابقه به سمت مقادیر استراحتی حرکت کرد. اگرچه این تغییرات معنادار نبود (0.05مسابقه فوتبال محرک افزایش پاسخ کاتابولیک نسبت به آنابولیک در فوتبالیست های جوان می باشد.

کلیدواژه ها:

کاتابولیک ، آنابولیک ، مسابقه فوتبال ، نسبت تستوسترون به کورتیزول