انیس خراسانی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه شهید باهنر، کرمان، ایران
فریبرز محمدی پور - استادیار، گروه بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه شهید باهنر، کرمان، ایران
عبدالحمید دانشجو - استادیار، گروه آسیب شناسی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه شهید باهنر، کرمان، ایران

صدمه به مغز در حال رشد افراد فلج مغزی، منجر به نقص در تعادل و قدرت عضلانی می شود و مشکلاتی را در انجام فعالیت های زندگی روزمره و راه رفتن به وجود می آورد و سبب افتادن می شود. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر تمرینات صندلی بر تعادل در افراد فلج مغزی می باشد. چهل زن و مرد مبتلا به پاراپلژی به صورت هدفمند و با تعداد مساوی در دو گروه کنترل (سن 1/67±28/46 سال، قد 2/221±164/21 سانتی متر، جرم 2/164±58/25 کیلوگرم) و تجربی (سن 1/888±27/56 سال، قد 2/778±163/19 سانتی متر، جرم 2/961±61/19 کیلوگرم) قرار گرفتند. قبل و بعد از یک دوره تمرینات صندلی 8 هفته ای (3 جلسه در هفته) در شرایط مشابه زمانی و مکانی، تعادل (ایستا و پویا) با استفاده از دستگاه تعادل سنج بایودکس اندازه گیری شد. از آزمون سنجش مکرر ترکیبی جهت آنالیز داده ها استفاده شد (0/05> p). نتایج نشان داد که تعادل ایستا (0/001 = p) و پویا (0/001 = p) در گروه با تمرینات صندلی بهبود داشته است، اما در بررسی های بین گروهی تفاوت معنی دار بین دو گروه در تعادل ایستا (0/413=p) و تعادل پویا (0/600=p) مشاهده نشد. با توجه به یافته های این تحقیق به نظر می رسد که تمرینات صندلی منجر به بهبود تعادل ایستا و پویا در افراد فلج مغزی پاراپلژی شده است. تمرینات صندلی را می توان جهت کاهش نوسانات پاسچری حین گام برداری و کاهش ریسک افتادن در افراد فلج مغزی پاراپلژی انجام داد.

بایودکس، تعادل ایستا، تعادل پویا، پاراپلژی، تمرینات صندلی