آذین ایزدی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی گردشگری دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان
داوود عباسی - دانشجوی دکتری رشته ی جغرافیا و برنامه ریزی روستایی.برنامه ریزی آمایش -کیفیت محیطی روستایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران

در عصر حاضر، صنعت گردشگری به عنوان بزرگترین صنعت جهان و یکی از ارکان توسعه معرفی می شود. توریسم اشکال مختلفی دارد که اکنون شکلی نوین از توریسم با عنوان توریسم روستایی، با هدف توسعه پایدار جوامع محلی در نواحی روستایی، به عنوان ابزاری جهت توسعه اقتصادی و اجتماعی و یکی از مهمترین مشاغل مدرن در مناطق روستایی تجسم یافته است، که با تاثیرگذاری در سه بعد پایداری اقتصادی، اجتماعی و محیطی، ضمن جلب مشارکت جامعه محلی در توسعه اقتصاد ملی، با پتانسیل حفظ و حمایت از منابع طبیعی و محیط زیست باعث پایداری محیطی می شود. در بعد اقتصادی، گامی جهت کاهش فقر با توسعه مراکز اشتغال کوچک، افزایش و تغییر شکل منابع در معرض خطر به سمت منابع پر بازده، و همراه با سودمندی و توزیع درآمد بر می دارد؛ و در بعد اجتماعی نیز باعث کارآفرینی و جلوگیری از مهاجرت، ارتباطات بیشتر روستاییان با سایر جوامع و فرهنگ های متنوع و شناساندن هویت محلی و رفاه و نهایتا ایجاد توسعه پایدار روستایی می گردد. هدف توسعه پایدار روستایی، گسترش امکانات و بهبود شرایط زندگی نسل کنونی و نسل های آتی اقشار آسیب-پذیر روستایی است. در این پژوهش نیز با توجه به اهمیت موضوع، سعی شده است که ضمن تعریف مفاهیم توریسم روستایی و توسعه پایدار، به بررسی نقش گردشگری روستایی به عنوان یکی از راهکارهای توسعه در روستای نمونه گردشگری ورکانه همدان پرداخته شود. و با بررسی مشکلات و پتانسیل های موجود به راهکارهایی جهت گسترش گردشگری در منطقه فوق، و کمکی به رفع موانع توسعه در این منطقه برسیم.

گردشگری، گردشگری روستایی، شهرستان همدان، روستای ورکانه