صدیق رییسی
حسین پرندوش
علی احمدی
پیمان سلامی

با توجه به رشد روز افزون کلان شهر ها در ایران نیاز به سیستم های حمل و نقل عمومی و گسترش آن به عنوان جزء لاینفک بخش خدمات توسعه شهری در آمده اند. از سوی دیگر با توجه به قرار گرفتن شهر تهران در زمره شهرهایی که امکان بروز بحران هایی همچون زلزله در آنها زیاد است، محاسبه زمان تخلیه مسافرین و شناسایی نقاط گلوگاهی در صورت وقوع بحران در ایستگاه های قطار شهری به عنوان یکی از شاخص ترین سیستم های خدمات رسانی می تواند تاثیر به سزایی در کاهش خسارات جانی ممکنه در صورت بروز بحران را داشته باشد. هدف این مطالعه بررسی و برآورد میزان تاثیر پذیری زمان تخلیه ایستگاه های قطار شهری از تغییر ظرفیت مسیر های خروجی ایستگاه های قطار شهری در اثر خسارت های وارده و از دسترس خارج شدن این بخش ها و همچنین تعداد قطارهای وارده به ایستگاه ها در زمان بحران است. مطالعه پیش رو شبیه سازی زمان کوتاهی قبل از وقوع بحران و شرایط پس از بحران را با استفاده از مفهوم در دسترس قرار داشتن ظرفیت راه های خروجی بر اساس خرابی را مورد بررسی قرار می دهد. در این مطالعه فرض شده که وقوع بحران با توجه به ماهیت عدم قطعیت در رخداد، نوع و شدت و محل خسارت ناشی از آن منجر به خارج شدن بخش های متفاوتی از ظریفت راه های خروجی ایستگاه خواهد شد و در عین حال تعداد متفاوتی قطار همزمان اقدام به تخلیه مسافرین در ایستگاه می نمایند. برای شبیه سازی این وضعیت ها از روش سناریو سازی در نرم افزار Eter prise Dynamicsاستفاده شده است. برای هر یک از سناریو ها زمان تخلیه مسافرین از مسیر های خروجی با استفاده از تکرار آزمایش ها مورد محاسبه قرار گرفت. نتایج نشان می دهند زمان تخلیه ایستگاه با توجه به تعداد مسیر خارج شده از دسترس و تعداد قطار وارد شده به صورت همزمان به صورت پلکانی تاثیر پذیرفته و این امر با افزایش تعداد مسیرهای از دسترس خارج شده با شیب بیشتری اتفاق خواهد افتاد

شبیه سازی بحران، زمان تخلیه مسافرین، ایستگاه مترو