فاطمه سبزمیدانی - کارشناسی ارشد گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی دانشگاه تنکابن

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی امید درمانی گروهی براحساس تنهایی و امید به زندگی زنان سالمند انجام شده است روش پژوهشی نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل است جامعه آماری ان شامل 100 نفر از زنان سالمند بالای 60 سال مراجعه کنند به مرکز سالمندان پارسایان شهرستان تنکابن می باشد که از این تعداد 45 نفر در پرسشنامه احساس تنهایی یوکلا یک انحراف استاندارد بالاتر از نمره میانگین و در پرسشنامه امید به زندگی اسنایدر نمره آنها یک انحراف معیار پایین تر از میانگین بودند از بین این 45 نفر 30 نفر به عنوان نمونه با روش تصادفی ساده انتخاب و به صورت تصادفی ساده در دو گروه 15 نفری گروه آزمایشی و گروه کنترل جایگزین شدند و سپس گروه ازمایش تحت آموزش امید درمانی در 8 جلسه 90 دقیقه ای قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند، در پایان اعضای هر دو گروه توسط پرسشنامه های مذکور مورد پس آزمون قرار گرفتند برای تجزیه و تحلیل از آزمون تحلیل کواریانس چند متغیره مانکوا با استفاده از نرم افزار spss استفاده شده است یافته ها نشان داده است که آموزش امید درمانی گروهی در کاهش احساس تنهایی و افزایش امید به زندگی زنان سالمند موثر است.

زنان سالمند، امید درمانی، احساس تنهایی، امید به زندگی