تاثیر ناسازگاری زمانی بر تورم در ایران

مشکل ناسازگاری زمانی اغلب برای توضیح تورش تورمی که بانک های مرکزی را به ستوه می آورد استفاده میشود. تورم و اثرات آن از اصلی ترین مباحث و موضوعات مطرح شده در اقتصاد می باشد. با وجود تورم پایین در دهه های اخیر در اغلب کشورها، تورم در ایران همچنان از موضوعات مهم و یکی از موضوعات پایه ای اقتصاد و موضوعات ساختاری آن است که وابستگی بالایی به درامد های نفتی دارد. تحقیق حاضر به بررسی مساله ناسازگاری زمانی و اثرات آن بر روی تورم می پردازد که بر اساس مشاهدات رویکرد مربوط به کمیته بازار باز فدرال است. به طور کلی ناسازگاری زمانی تفاوت بین بهینه بودن بر اساس گذشته و بهینه بودن بر اساس آینده است. وقتی که کارگذاران عقلایی اقتصاد به سیاست بهینه تعیین شده توسط مقام پولی باور داشته باشند، این عمل افراد سبب شده که مقام پولی انگیزه داشته تا بر اساس ناسازگاری زمانی، و بر اساس قدرت صلاحدیدی خود سعی بر اجرای سیاستی برای افزایش رفاه جامعه داشته باشند و تلاش برای کاهش نرخ بیکاری به زیر نرخ بیکاری طبیعی و افزایش تولید به سطح بالاتر از نرخ اشتغال کامل با تورم پیش بینی نشده داشته باشند. تحقیق حاضر به بررسی مساله ناسازگاری زمانی و اثرات آن بر تورم پرداخته و به دنبال وجود یا عدم وجود ناسازگاری زمانی سیاست پولی و میزان آن در تورم ایران میباشد. این مقاله به آزمون مساله ناسازگاری زمانی برای اقتصاد ایران در دوره زمانی 1355-1392 پرداخته است. نتایج نشان دهنده این موضوع میباشد که طی سالهای ذکر شده برای اقتصاد ایران، مساله ناسازگاری زمانی وجود داشته است و تورش تورمی از %8.14 در دوره زمانی -1373 1350 به %5.16 در دوره 1374-1392 کاهش یافته به این مفهوم که تورم ناشی از ناسازگاری زمانی در سیاست پولی در دوره 1350-1373 در مقایسه با دوره 1374-1392 بیشتر بوده است.

کلیدواژه ها:

تورم ، ناسازگاری زمانی ، تورش تورمی ، سیاست تعهد ، روش گشتاروهای تعمیم یافته ،