مطالعه عددی رفتار تیرهای فولادی با بال کاهش یافته پیش تنیده شده با نرم افزارآباکوس

پیش تنیدگی یک روش تسلیح بتن یا فولاد می باشد که منجر به افزایش مقاومت در مقابل بارهای وارده می گردد و از دیدگاه کلی به مفهوم ایجاد تنش های دایمی مخالف با تنش هایی می باشد که اثر بارهای خدمت در سازه ایجاد خواهد شد. در این تحقیق به منظور صحت سنجی، نمونه ای که توسط Park وهمکارانش مورد آزمایش قرار گرفته است، مدل سازی شده است. از نظر بارگذاری نیز نمونه ها تحت تاثیر بار چرخه ای و بار فشاری به بالای قاب مورد تحلیل قرار گرفته و نتیجه حاصل شده بدین صورت می باشد که با افزایش تعداد تاندون ها از 1 به 3 عدد در تیرهایی با مقطع تک، مقدار شکل پذیری به طور میانگین 14/53 درصد افزایش یافته است و این در حالی است که از نظر ماکزیمم نیروی متحمل، نمونه ها با هم چندان اختلافی ندارند. با افزایش ارتفاع تیر به مقدار 18 درصد به طور میانگین مقدار ظرفیت باربری قاب در حدود 21 درصد افزایش یافته است. به طور کلی با افزایش تعداد تاندون ها مقدار ظرفیت باربری و شکل پذیری افزایش یافته و همچنین در نمونه هایی با مقطع بال کاهش یافته با افزایش مقدار نیروی پیش تنیدگی و تعداد تاندون تنش ایجاد شده در مقطع تیر کاهش یافته است.

کلیدواژه ها:

پیش تنیدگی ، بار چرخه ای ، ظرفیت باربری ، شکل پذیری ، تاندون