ایرج اکبری مجد - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه واحدسراب دانشگاه آزاد اسلامی آذربایجان شرقی ایران
بابک پردل مراغه - عضو هییت علمی دانشکده فنی و حرفه ای سما دانشگاه آزاد اسلامی واحداردبیل اردبیل ایران

عرف طراحی لرزه ای ساختمانهامعمولا افزایش مقاومت پایداری سازه ها به وسیله جذب انرژی میباشد. و استفاده از روشهای متداول مانند دیوار برشی، قاب های بادبندی شده و قاب های خمشی به منظور سخت کردن سازه باعث جذب سطح شتاب پایه ای بزرگ می شود. به همین خاطر در خلال یک زلزله قوی محتویات یک ساختمان یا اجزاء غیر سازه ای ممکن است قابلیت تحمل این نیرو را نداشته و باعث خسارت گردند، حتی اگر اساس و اجزاء اصلی سازه پایدار بماند. از این رو کاهش تغییر مکان نسبی و کاهش سطح شتاب پایه باعث پذیرش مفهوم جداگرهای لرزه ای شد و استفاده از جداگرهای لرزهای به عنوان یک راه موثر در محافظت از سازهها در برابر زلزله شناخته می شود. با توجه به آیین نامههای طراحی موجود در زمینه سیستمهای جداساز لرزهای، این سیستمها میتوانند برای ساختمان ها با هر ارتفاعی ساخته شوند. لذا در این تحقیق به بررسی رفتار سازه های فولادی با ستون های پر شده با بتن در دو حالت مختلف با و بدون سیستم جداساز لرزهای LRB پرداخته شده است رفتار سازهها بر حسب تعداد طبقات و ارتفاع سازه بر حسب پارامترهایی مانند دریفت طبقات و برش پایه مورد ارزیابی قرار گرفته شده است. برای این منظور سازههایی با سیستم قاب خمشی متوسط با تعداد طبقات 6، 9، 12 و 15 انتخاب شده است. مدلها در نرم افزار Etabs 2015 مدلسازی و به روش تاریخچه زمانی غیرخطی تحیلیل شده اند..

جداساز LRB، دریفت، برش پایه، تاریخچه زمانی غیرخطی