مرجان صابونچی - دانشجوی دکتری معماری، دانشگاه علوم و تحقیقات تهران
رباب ناصری قلقاچی - دانشجوی دکتری عمران- سازه، دانشگاه ارومیه
کامران دهقان ریگ آبادی - دانشجوی دکتری معماری، دانشگاه آزاد واحد تهران شمال

آلودگیهای زیستمحیطی از عمده مشکلات جهان امروز میباشد. محیطزیست به علت ساخت و سازهای متعدد و استفاده از سیستمهای گرمایش و سرمایش و امثال آنها در ساختمانها، در معرض خطرات جدی قرار دارد. در چنین وضعیتی، اهمیت استفاده بهینه از انرژی و حفاظت از انرژیهای طبیعی به عنوان عامل مهمی در حفاظت از محیطزیست مطرح شده است. بادگیرها به عنوان یک سیستم تهویه طبیعی به طور فزاینده در ساختمانهای مدرن به منظور به حداقل رساندن مصرف انرژی تجدیدناپذیر و کاهش تولید گازهای گلخانهای مضر، بکار میروند و میتوانند گزینه مناسبی برای نیل به اهداف فوق باشند. ارتفاع، سطح مقطع راههای عبور هوا و همچنین محل و تعداد بازشوها در عملکرد تهویه یک بادگیر تاثیرگذار میباشند.در این پژوهش هدف توسعه روشهای استفاده از بادگیرها در ساختمانهای بلندمرتبه مانند برجهای مسکونی و تجاری و غیره میباشد که این بادگیرها قابلیت چرخش و ثبات در موقعیت کسب باد مطلوب را دارا می باشند و امکان استفاده از این بادگیرها در مناطقی با سرعت باد کم نیز فراهم شده است. همچنین به منظور تامین نور طبیعی ساختمان ازجایگزین کردن مصالح روشن و شفاف در طراحی بادگیرها و قرارگیری اجزای آن در نمای ساختمان استفاده شده است. تعداد بادگیرها و نحوه قرارگیری آنها به عنوان پارامترهای متغیر قابل بررسی در این مقاله میباشد

بادگیر، ساختمانهای بلندمرتبه، انرژی بهینه، محیط زیست