آزیتا شهسوار - کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
کاوه بذرافکن - استادیار و عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

همان طور که می دانیم فضای راهرو به عنوان فضای آستانه 1، مرزی برای توقف و شروع است. شکل ارتباطی که راهرو باخود به همراه دارد کمک می کند تا به عنوان یک فضای مابینی در معماری فضاها مورد توجه قرار بگیرد. این فضای مابینی گاهی در مجموعه ها با کاربری های جمعی تر، از فضایی جنبی به فضایی اصلی بدل شده و خود سازمان دهنده ی سایر فضاها می شود. برای بررسی نحوه ی تبدیل در این روند از نرم افزار دپس مپ 2 که ابزاری کمی برای بررسی پارامترهای نظریه نحو فضاست استفاده شده است. در این بررسی به تحلیل پیکره بندی فضاهایی با تناسبات راهرو اتاق پرداخته شده است. پیکره بندی فضایی بر تحلیل ارتباط بین فضاها و شکل گیری روابط فضایی تاکید دارد. نوع ارتباط، عمق فضا و جنس آن و الگوهای رفتاری حرکتی افراد در فضای مابینی راهرو، در این مقاله مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. همچنین سعی شده تا با تحلیل چند فضای معماری آشنا جنس فضای مابینی در کاربری مسکونی با مقیاس کوچک مورد بازبینی قرار بگیرد.

چیدمان فضا، پیکر هبندی فضایی، راهرو، فضای مابینی، فضای آستانه