بررسی پایداری آنزیم اوریکاز در حضور اسمولیت ها

اوریکاز یا اورات اکسیداز آنزیمی است که باعث تبدیل اسید اوریک (کم محلول) به 5-هیدروکسی ایزواورات و در نهایت آلانتویین (محلول) می شود. به این ترتیب باعث رفع مشکل تجمع اسید اوریک می گردد. بنابراین اوریکاز می تواند به عنوان یک آنزیم دارویی جهت کاهش سطح اسید اوریک خون مورد استفاده قرار گیرد. یکی از مشکلات استفاده از پروتیین ها پایداری کم آنها است. روش های مختلفی از جمله استفاده از افزودنی ها، برای پایدارسازی پروتیین ها استفاده می شود. در این تحقیق، آنزیم اوریکاز از آسپرژیلوس فلاووسدر میزبان مناسب بیان و سپس پروتیین نوترکیب با ستون کروماتوگرافی نیکل آگارز تخلیص شد. پس از تخلیص آنزیم، پایداری حرارتی آنزیم در حضور و عدم حضور اسمولیت ها (ساکارز، گلوگز، سوربیتول و گلیسرول) بررسی شد. نتایج بررسی پایداری حرارتی آنزیم نشان داد که اوریکاز تا دمای 20 درجه سانتیگراد پایداری خود را حفظ کرده و بعد از آن پایداری خود را از دست می دهد به طوریکه نیمه عمر آن در 40 درجه سانتیگراد 30 دقیقه است. نتایج پایدارسازی آنزیم با استفاده از افزودنی ها نشان داد که ساکارز بیشترین اثر پایدارکنندگی را بر روی اوریکاز داشته است. بعد از ساکارز به ترتیب گلوگز و گلیسرول اثر پایدارکنندگی بیشتری داشته و اثر پایدارکنندگی سوربیتول از دیگر افزودنی ها کمتر بود

کلیدواژه ها:

اوریکاز ، اوریکاسید ، پایداری حرارتی ، پایدارسازی ، افزودنی ها ، اسمولیت