اثر گلایسین بتایین خارجی بر تغییرات میزان پرولین و گلایسین بتایین داخلی و تحمل به شوری گیاه تنباکویتراریخت در شرایط در شیشه

گلایسین بتایین، اسمولیت مهم آلی، در بسیاری از گونه های گیاهی در پاسخ به تنش های غیرزیستی، تجمع می یابد و باعث حفاظت در برابر تنش از طریق تنظیم اسمزی می شود. در تحقیق حاضر گیاهان تنباکوی تراریخت حاوی ژن P5CS و گیاهان غیرتراریخت به مدت 4 هفته در محیط MS با غلظت های 0، 100، 200 میلی مولار NaCl به همراه غلظت های 0، 5 و 10 میلی گرم بر لیتر گلایسین بتایین رشد داده شدند. سپس وزنتر و خشک، میزان گلایسین بتایین داخلی و پرولین در آنها بررسی گردید. نتایج نشان داد که افزایش غلظت گلایسین بتایین خارجی سبب افزایش معنی دار وزن تر و خشک در گیاهان تراریخت و غیرتراریخت می گردد. همچنین تیمار گلایسین بتایین باعث افزایش غلظت گلایسین بتایین داخلی و پرولین در غلظت های 100 و 200 میلی مولار NaCl در هر دو نوع گیاه تراریخت و غیرتراریخت گردید. افزایش وزنتر و خشک و میزان گلایسین بتایین داخلی در گیاهان غیرتراریخت در مقایسه با گیاهان تراریخت بیشتر بود. اگر چه در هر دو نوع گیاه افزودن گلایسین بتایین باعث افزایش پرولین در آنها شد ولی، گیاهان تراریخت سطوح بالاتری از پرولین نسبت به گیاهان غیرتراریخت را نشان دادند. از نتایج حاصل می توان استنباط نمود که میزان بالای پرولین گیاهان تراریخت مرتبط با تجمع پرولین ناشی از بیان افزوده over expression ژن P5CS در این گیاهان می باشد. همچنین به نظر می رسد تیمار گلایسین بتایین خارجی در شرایط تنش با بهبود رشد و مقدار گلایسین بتایین داخلی و پرولین در افزایش مقاومت گیاهان مورد مطالعه به تنش شوری اثر مثبت دارد

کلیدواژه ها:

گلایسین بتایین ، گیاه تنباکو ، پرولین ، تحمل شوری