بررسی اثرات متآمفتامین بر تکوین بیضه در موش های صحرایی نابالغ

متآمفتامین یک داروی محرک سیستم عصبی مرکزی می باشد که مصرف آن بین نوجوانان افزایش پیدا کرده که دراین دوران هنوز تکوین سیستم های تولیدمثلی تا زمان بلوغ ادامه دارد. در این مطالعه تجربی اثرات متآمفتامین بر تکوین بیضه در موش های صحرایی نابالغ مورد ارزیابی قرار گرفته است. روش: 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار نابالغ ( 35 روزه) به چهار گروه تقسیم شدند: گروه شاهد سرم فیزیولوژی و گروه دریافت کننده متآمفتامین mg/kg این ماده را با به مدت 10 روز و به شیوه درون صفاقی دریافت کردند و به آنها اجازه داده شد تا به بلوغ برسند. سپس موش ها تشریح و بافت بیضه ها جدا گردیدند و پس از وزن شدن جهت تهیه مقاطع بافتی درون فرمالین قرار گرفتند. نتایج به دست آمده تحت آنالیز واریانس یک طرفه و تست دانکن با سطح P<0/05 معنی دار قرار گرفت. فضاهای ایجاد شده در لوله های اسپرمساز نشان دهنده اختلال در اسپرماتوژنز بود، همچنین میانگین تعداد انواع سلول ها (اسپرماتوگونی، اسپرماتوسیت، اسپرماتید، اسپرم های بالغ) در گروه های تیمار نسبت به گروه شاهد به صورت معنی داری کاهش یافته بود که این کاهش وابسته به دوز بود. میانگین وزن بیضه ها به وزن بدن در گروه های تیمار نسبت به گروه شاهد اختلاف معنی داری نشان نداد. مصرف مکرر متآمفتامین حتی در دوزهای پایین از طریق اثر بر محور هیپوفیز – گناد و عوامل مختلف دخیل در اسپرماتوژنز باعث ایجاد اختلال در بلوغ جنسی می شود که ممکن است سبب کاهش باروری در جنس نرگردد.

کلیدواژه ها:

متآمفتامین ، اسپرماتوژنز ، بیضه ، موش صحرایی