تاثیر رایحه درمانی استنشاقی با اسطوخودوس بر اضطراب قبل از عمل جراحی

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 546

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

MSEMSMED12_015

تاریخ نمایه سازی: 22 دی 1396

چکیده مقاله:

سابقه و هدف: جراحی به عنوان یک روش درمانی تجربه ای استرس آور است. اضطراب قبل از عمل جراحی می تواند سبب افزایش درد پس از عمل، نیاز به مسکن و داروهای بیهوشی و در نتیجه افزایش زمان اقامت بیمار در بیمارستان گردد. بنابراین کنترل اضطراب قبل از جراحی ضروری به نظر می رسد. این پژوهش نیز با هدف تعیین تاثیر رایحه درمانی استنشاقی با اسطوخودوس بر اضطراب قبل از عمل جراحی انجام شد.مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی می باشد. در این پژوهش 90 بیمار تحت جراحی شکمی پس از لحاظ معیارهای ورود انتخاب شده و به روش تصادفی بلوک های جایگشتی 4 تایی به دو گروه پلاسبو و رایحه درمانی با اسطوخودوس (هر گروه 45 نفر) تخصیص یافتند. ابزارهای پژوهش شامل فرم اطلاعات دموگرافیک، چک لیست ثبت علایم حیاتی و پرسشنامه استاندارد اشپیل برگر بود که بلافاصله قبل و پس از مداخله در دو گروه تکمیل شد. در گروه آروماتراپی استنشاقی دو قطره از اسانس گیاه اسطوخودوس را بر روی یک دستمال ریخته و از بیمار خواسته شد از فاصله 10-7 سانتی متری و به مدت 20 دقیقه آن را استنشاق نماید. در گروه پلاسبو دو قطره آب را بر روی دستمال ریخته و مشابه با گروه قبلی از بیمار خواسته شد آن را استنشاق نماید. در پایان داده ها به کمک نرم افزار SPSS نسخه 21، با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های کای اسکویر، ANOVA، تی مستقل و زوجی، ویلکاکسون و ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شد. 05/0P-value< معنادار لحاظ شد.یافته ها: یافته ها: میانگین میزان اضطراب قبل از مداخله در گروه مورد 58/7±53/47 بود که بعد از مداخله به 33/7±16/42 کاهش یافته است. در حالی که این میانگین قبل از مداخله در گروه کنترل 56/7±64/47 بوده که بعد از مداخله به 43/7±98/46 رسیده است. میانگین میزان اضطراب قبل از مداخله بین دو گروه اختلاف آماری معناداری را نشان نداد اما پس از مداخله تفاوت معنادار بود (05/0P<).نتیجه گیری: آروماتراپی استنشاقی با اسانس اسطوخودوس در کاهش اضطراب قبل از عمل جراحی موثر است و می توان از این روش به عنوان یکی از درمان های طب مکمل در بالین بهره گرفت.

نویسندگان

سمانه نجفی

مربی، کارشناس ارشد آموزش پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، مرکز تحقیقات توسعه اجتماعی و ارتقاء سلامت، دانشگاه علوم پزشکی گناباد، گناباد، ایران

موسی سجادی

استادیار، دکترای پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی گناباد، گناباد، ایران

حسین جدی

دانشجوی کارشناسی ارشد پرستاری، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی گناباد ، گناباد ، ایران