حمیدرضا عامری سیاهویی - دانشیار، هییت علمی گروه معماری و شهرسازی دانشگاه پیام نور مرکز بندرعباس
محسن قاسمی - دانشیار، هییت علمی گروه معماری و شهرسازی دانشگاه آزاد اسلامی مرکز بم
مطهره زاهدی - دانشجوی معماری مقطع کارشناسی ارشد، دانشگاه پیام نور بندرعباس
فرزاد ذاکری - دانشجوی معماری مقطع کارشناسی ارشد، دانشگاه غیرانتفاعی جیرفت

از دوران کهن، مردم برای فضای سبز احترام خاصی قایل بودند و سبز کردن مکان تقدس بخصوصی میان آنها داشت. در راه نهرها و رودها باغ هایی ساخته شدند که مالکیت شخصی داشتند و دارای دیوارهای بلندی بودند که باغ را محصور می کرد. این باغ ها عمدتا به صورت فرم های ایرانی مثل چهار باغ ساخته می شدند و نهر آب از وسط آن عبور می کرد، کم کم و به واسطه تحولاتی که در شهرها در زمینه شهرسازی رخ داد باغ های عمومی به وجود آمد که خصوصیات کلی باغ را داشت ولی به صورت عمومی از آن استفاده می شد سپس با گذشت زمان و افزایش آپارتمان نشینی و کمبود باغچه ها و فضای سبز، این باغ ها بیشتر مورد توجه قرار گرفت که رفته رفته به پارک های شهری و عمومی تبدیل شدند. در این پژوهش که با روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای به بررسی موضوع پرداخته می شود با هدف الگو برداری هرچه بیشتر پارک های شهری از باغ های ایرانی به نگارش درآمده است. نتایج نیز بیانگر آن است که روند کلی شکل گیری پارک های شهری برگرفته از باغ های ایرانی است هرچند در پارک های امروزی تفاوت هایی نیز به چشم می آید.

باغ ایرانی، پارک شهری، فضای سبز، مفهوم باغ و پارک