شناسایی متغیرهای کلیدی و استراتژیک در بافتهای فرسوده با رویکرد آینده پژوهی محدوده مورد مطالعه: ناحیه 2 منطقه 9 شهر تهران

کاهش کارآیی هر پدیدهای، فرسودگی آن را به دنبال خواهد داشت. هنگامی که بخشی از شهر به هر علتی دچار رکود و افول طی دوران حیات شهری خود میگردد، پای در روند فرسوده شدن و بروز مشکلات در انجام وظایف محوله خود می-گذارد. به گونهای که بیسازمانی، عدم تعادل و عدم تناسب موجب شکلگیری حیات شهری روزمره، کاهش کارآیی محله-های شهری ایجاد بستر نامناسب معیشت و دسترسی در بافتهای فرسوده میگردد. گذر زمان و ویژگیهای شهرهای معاصر به ما نشان داده رویکردهای برنامهریزی گذشته توان پاسخ به مسایل امروزی شهر را ندارد. بنابراین علم برنامهریزی شهری برای مواجهه با مسایل و معضلات بافت فرسوده ناگزیر است روشی نو و بدیع را برای حل مشکلات آن جایگزین نماید. از این رو، رویکرد آیندهپژوهی به عنوان الگویی جدید در جهت نگاه بلندمدت به مسایل پیش روی شهرها، با هدف پاسخگویی به مسالههای غیرقابل پیشبینی، آیندههای ممکن و مطلوب در دهههای اخیر ظهور کرده است. هدف پژوهش حاضر شناسایی متغیرهای کلیدی و استراتژیک بافتهای فرسوده ناحیه 2 منطقه 9 جهت کاهش فرسودگی بافت و بهسازی و نوسازی آن در افق 1406 است. بنابراین مقاله حاضر به لحاظ موضوعی، کاربردی بوده و نوع روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی است. اطلاعات و دادهها از طریق منابع کتابخانهای، اسنادی و پیمایشی بر اساس تکنیک پویش محیطی (بررسی مقالات و منابع چاپی، مصاحبه با متخصصان و پایش همایشها و کنفرانسها) گردآوری شده است. برای محاسبه پیچیده و تحلیل دادهها از روش تحلیل ساختاری به کمک نرمافزار MICMAC استفاده شده است. یافتههای پژوهش بیانگر آنست، متغیرکلیدی و تاثیرگذار تغییر دولتها (انتخاب دولت توسط مردم هر 4 سال) به شدت محیط سیستم را در جهت نوسازی و بهسازی بافت فرسوده ناحیه 2 تحت تاثیر قرار میدهد و متغیر استراتژیک حکمروایی خوب شهری جهت تبدیل شدن به بازیگر کلیدی سیستم از ظرفیت بسیار بالایی برخوردار است و بر پویایی سیستم تاثیر میگذارد.

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، آیندهپژوهی ، متغیرهای کلیدی و استراتژیک ، ناحیه 2 منطقه 9 شهر تهران