کارکرد هنری کنایه در شاهنامه فردوسی

  • سال انتشار: 1396
  • محل انتشار: دومین همایش ملی بازشناسی مشاهیر و مفاخرخراسان در ادب پارسی
  • کد COI اختصاصی: ICLP02_062
  • زبان مقاله: فارسی
  • تعداد مشاهده: 1661
دانلود فایل این مقاله

نویسندگان

شهرزاد بهمنی

دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی

علیرضا حسینی

استادیار گروه زبان وادبیات عربی دانشگاه کوثر بجنورد

محمد غفوری فر

استادیار گروه زبان وادبیات عربی دانشگاه کوثر بجنورد

چکیده

کنایه یکی از صورخیال و اسلوب هنری در زبان است. مشخصه اصلی این نوع بیانی، قابلیت ترکیب آفرینی و آمیختنآن با دیگر شگردهای ادبی، و چند بعدی شدنش از پس آمیزش است. اساس این دیدگاه بر یافتن پاسخ این پرسشاستوار است که، آیا نحوه کاربرد فردوسی از کنایات صرفا یک بعدی و برگرفته از زبان مردم است یا در این زمینهنوآوری نموده و آنها را با دیگر شگردهای هنری آمیخته است طبق نتایج تحقیق، فردوسی توانایی خاصی درترکیب آفرینی دارد. وی در ترکیبسازی و آمیختن کنایه با شگردهای ادبی مانند: تشبیه، استعاره، ایهام، تکرار،جناس، تضاد، تناسب، غلو، نماد و... سربلند و ممتاز است و مضامین و مفاهیمی بدیع و بلیغ آفریده است که ازساخته های ذهن اوست و بدین طریق, لذت و تاثیرپذیری کلام را دوچندان نموده است.

کلیدواژه ها

فردوسی، شاهنامه، کنایه

مقالات مرتبط جدید

اطلاعات بیشتر در مورد COI

COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.

کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.