نگاه بومی و اقلیمی در اشعاراخوان ثالث

نگاه بومی و اقلیمی در اشعار اخوان ثالث، عنوان کلی این مقاله است که به دلیل حجم بالای اشعار این شاعر معاصر تنها به بررسیاین موضوع در دو مجموعه ی زمستان و ارغنون به طور خاص پرداخته شده است. این اصطلاح در واقع تاثیرات محیط زندگی واقلیم شاعران در شعرشان را بازگو می کند. هر شاعری به فراخور طبیعت و محیطی که در آن پرورش یافته، تصاویری را دراشعارش می آفریند که ویژه همان محیط است و در واقع این به تجربه شخصی شاعران از محیط زندگیشان برمی گردد. انعکاستجربه شخصی شاعران در شعر، ره آورد اندیشه و ابتکار نیما یوشیج بود که پس از او در بین پیروانش از جمله اخوان ثالث و ابتهاجبه طور گسترده ای تجلی یافت. بازگشت به طبیعت در شعر معاصر بازگشت به خویشتن است که یادآور تعامل و همزیستی انسانبا طبیعت است. این پژوهش به روش مطالعه کتابخانه ای انجام گرفته و در پی پاسخ به این پرسش است که مهدی اخوان ثالث تاچه اندازه ای توانسته بوم و اقلیم به طور کلی و اقلیم خراسان به طور ویژه را در اشعارش منعکس کند برای رسیدن به نتیجه بهترو مطلوب تر این موضوع در دو مجموعه شعرهای کلاسیک-ارغنون- و شعرهای نو-زمستان- این شاعر بررسی خواهد شد.

کلیدواژه ها:

نگاه بومی و اقلیمی ، مهدی اخوان ثالث ، شعر معاصر ، محیط زندگی