تاثیر غلظت و وزن مولکولی پایدارکننده پلی وینیل پیرولیدون برمورفولوژی و اندازه ذرات پلی آنیلین تهیه شده در محیط آبی

در این پژوهش نانوکامپوزیت های پلی آنیلین به روش شیمیایی با استفاده از آمونیوم پروکسی دی سولفات APS به عنوان اکسیدانت و پلی وینیل پیرولیدون PVP به عنوان پایدار کننده تهیه شدند. ریزنگارهای SEM نشان می دادند که غلظت و همچنین M.W پایدار کننده نقش مهمی در مورفولوژی، اندازه و یکنواختی محصولات دارد. ساختار شیمیایی محصولات با استفاده از طیف سنج مادون قرمز مورد بررسی قرار گرفت، تجزیه و تحلیل طیف FTIR نشان داد که شدت پیک ها به PVP و مقدار غلظت آن بستگی دارد که دلیل آن تعاملات میان پلی آنیلین و پایدار کننده می باشد. طیف FTIR نشان داد که ذرات پلی وینیل پیرولیدون در محصولات موجود است.

کلیدواژه ها:

نانوکامپوزیت ، پلی آنیلین ، مورفولوژی ، ساختار شیمیایی ، پایدارکننده