سجاد نادیان برسیانی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی مکانیک، واحد خمینی شهر، دانشگاه آزاد اسلامی، خمینی شهر،اصفهان، ایران
احمد کشاورزی - استادیار، عضو باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان / دانشکده مهندسی مکانیک، واحد خمینی شهر، دانشگاه آزاد اسلامی، خمینی شهر،اصفهان، ایران
امین کلاه دوز - استادیار، عضو باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان / دانشکده مهندسی مکانیک، واحد خمینی شهر، دانشگاه آزاد اسلامی، خمینی شهر،اصفهان، ایران

با پیشرفت علم دانشمندان روش های جدید را جایگزین روش های قدیمی می کنند. امروز خودروسازان جهت کاهش وزن خودروها از ورق های با ضخامت پایین استفاده می کنند. که جهت شکل دهی آنها نیاز به روش های جدیدی می باشد. شکل دهی الکترومغناطیس یک روش شکل دهی می باشد که بوسیله آن می توان قطعات بسیار نازک را شکل دهی نمود. در شکل دهی الکترومغناطیس با تحلیل انرژی الکتریکی در سیم پیچ های آن میدان مغناطیسی به وجود می آید که همانند سنبه ولی بدون اثرگذاری قطعه کارت را به سمت قالب هدایت می کند و باعث شکل دهی آن می شود. این عمل در مدت زمان کمتر از یک میکرو ثانیه انجام می شود و باعث می شود تعداد قطعات تولید شده از این روش افزایش یابند. با توجه به اینکه سیم پیچ ها و رابط بین دستگاه ها قطعه کار می باشند، در این پژوهش به بررسی عددی و تجربی تعداد دور سیم پیچ و ولتاژ در شکل دهی الکترومغناطیس پرداخته می شود. جهت انجام آزمایش های عملی سیم پیچ های الکترومغناطیس ساخته شده و با استفاده از دستگاه الکترومغناطیس با قدرت و 3 کیلو ژول آزمایش ها انجام می شوند. جهت انجام آزمایش های عددی نیز از نرم افزار اباکوس و جی مگ استفاده شده است که نتایج عددی با نتایج تجربی مطابقت خوبی داشته است. پس از انجام آزمایش ها، مشاهده شد که سیم پیچ ها باید هم مساحت با قطعه کار در نظر گرفته شوند و جهت شکل دهی مساحت های بزرگی از ورق با یک شکل دهی در چند مرحله با سیم پیچ های کوچک انجام شود. همچنین جهت افزایش استحکام سیم پیچ ها در زمان شکل‎دهی باید سیم پیچ ها در محلول های اف کا 20 قرار گیرند.

شکل‎دهی الکترومغناطیس، تحلیل المان محدود، الومینیوم الیاژ 1050، شکل دهی ورق‎ها