حسن باقری نیا - استادیار دانشگاه حکیم سبزواری

برای شناخت دقیق مفهوم موعظه به عنوان یک روش تربیتی، می توان از روش های تحلیل مفهومی بهره برد. با تامل در آیات و روایات مربوط به موعظه یک نوع تمایز نسبی آن را با حکمت مشخص نموده ایم که موعظه بر خلاف حکمت که به لحاظ شناختی ممتازتر است، بیشتر بار عاطفی و گرایشی به همراه دارد. همچنین با تامل در نوع مخاطبی که قرآن آن را مورد موعظه خویش قرارداده، می توان نتیجه گرفت که بیشتر موارد موعظه، پس از ایمان است. از این رو، در ابتدای دعوت به تربیت اسلامی بهتر است از روش های مبتنی بر حکمت بهره گرفت. در نهایت، به آسیب شناسی این روش پرداخته ایم و یکی از چالش های اساسی فرا روی تربیت اسلامی را ذکر کرده ایم که به ویژه فیلسوفان لیبرال (آزادیخواه)، تحلیلی بر رویکردهای تربیت دینی مبتنی بر بهره گیری از عواطف و تلقین گری به آن ارایه کرده اند.

تربیت اسلامی، قرآن کریم، موعظه، چالش ها، آسیب شناسی