اهمیت نگهداری و احیاء بافت های تاریخی و تاثیر آن در گردشگری و توسعه پایدار شهری؛ نمونه موردی شهرخامنه

این پژوهش اهمیت بهره برداری و استفاده صحیح از بافت های شهری با رویکرد هویت تاریخی شهرها را بیان داشته که با پیروی از شرایط فرهنگی، تاریخی، اقلیمی و اقتصادی مناطق مختلف می تواند بعنوان یک پتانسیلبالقوه علاوه بر احیاء بافت های ناکارآمد شهری با حفظ میراث گذشتگان بعنوان جاذبه های گردشگری در شهرها و مناطق مختلف جمعیتی به شمار آیند. در این مطالعه اقدام به ارایه راهکارها و پیشنهاداتی در زمینه بهرهمندی از آثار و بافت های قدیمی و جذب گردشگر در شهر خامنه می باشد. کاهش نشانه ها و شاخص های هویتی شهرها سبب گشته تمامی شهرها و بالاخص کلانشهرها در یک مسیر همسان سازی قرار گیرند. بصورتیکهدیگر تفاوت چندانی در معیارهای شهرسازی و تاریخی و فرهنگی در آن مشهود نمی باشد. با این اوصاف تمایل گردشگران به سمت و سوق گردشگری تاریخی در حال افزایش می باشد که بایستی با شناخت، حفظ، نگهداری و احیاء آثار و نقاط بالقوه گردشگر پذیر و با اهمیت تاریخی و میراث فرهنگی در صنعت رو به رشد گردشگری و جهانگردی بتوانیم ضمن تامین و توسعه زیرساخت های لازم از مزیت ها و ارزش افزوده صنعت پرسودگردشگری در شهرها بهره مند گردیم.

کلیدواژه ها:

بافت تاریخی ، گردشگری ، میراث فرهنگی ، توسعه پایدارشهری ، خامنه