قرآن و خرافه باوری

پاسخ آحاد انسان ها به این پرسش بر اساس گرایش دینی، سطح سواد و نوع فرهنگ و برخ ی ازجزییات دیگر متفاوت خواهد بود؛ هیچ تعریفی نمی توان برای این مفهوم یافت که مورد وفاق تمام مردم، با ادیان و فرهنگ های متفاوت باشد. بی دینان، دینداران را خرافاتی می دانند؛ در حالی که دینداران یقین دارند که بی دینان با کوته فکری که دارند از دیدن حقا یق بس یار مهمی در جهان هستی ناتوان مانده اند. در میان خود دینداران و بی دینان نیز اتهام به خرافی بودن گروه های رقیب مساله ای بی سابقه نیست. دلیل اینکه از تعبیرهای خرافه و خرافاتی برضد دیگران استفاده می شود نامعقول جلوه دادن آنهاست؛ برای بر کرسی نشاندن سخن خود. تعیین مرز خرافات کار دشواری است. مسافر فرانسوی در ایتالیا همه چیز را خرافی می یابد و حق هم دارد. اسقف کانتربری مدعی است که اسقف پاریس یک فرد خرافاتی است، پیروان کلیسا ی پرسبیتر نیز همان بر چسب را به عالیجناب اسقف کانتربر ی می زنند، در حالی که خود آنها را کویکرها افرادی خرافی می دانند، و کویکرها هم به نوبه خود از نظر مسیحیان خرافی ترین آدم ها به حساب می آیند این سخن می رساند که تعیین مرز خرافات یا تعریف آن کاری چندان آسان نیست، و در واقع یکی از مهم ترین نقاط اختلاف مذاهب و ادیان در همین زمینه است.