سیدعباس صالحی

امام خمینی، دلداده قرآن بود. از آن بوستان، عطرها گرفت و برفشاند. آیه های آن، در سخنان وی تاب مستوری نداشت. سطر سطر نوشته ها و حرف حرف گفته هایش با ترن6م آهنگ وحی همخوان بود.این دلبستگی، رهاورد انس مداوم با قرآن بود. او که در غیر ماه رمضان، هر ماه سه ختم قرآن داشت، تلاوت را با تصفیه روحانی و تدبر عقلانی آمیخت و در اوراد شبانه و اذکار روزانه، به یاد آیات الهی متنعم بود و با زمزمه کلام وحی مترن6م بود و این همه، به او این مکا نت را بخشید که در حیات طیبه اش، قرآن را از متن مکتوب به زلال جاری در زندگی فردی و جمعی بدل کند و آهنگ مغفول وحی را در دنیای فسرده مادی، ساز کند و با این نغمه داودی، جامعه و جهان را حیات مجدد بخشد.