سیدموسی صدر

فیلسوفان اخلاق، مفاهیم اخلاقی را به دو دسته تقسیم کرده اند، مفاهیم ارزشی مانند مفهوم خوب و بد، و مفاهیم الزامی یا تکلیفی مثل باید و نباید، صواب و خطا و وظیفه. تردیدی نیست که برخی ازاین مفاهیم کاربرد دوگانه دارند هم در گزاره های اخلاقی به کار می روند و هم در گزاره های غیراخلاقی؛ مانند: راست گفتن خوب است. خیانت بد است. این کتاب خوب است. آن مداد بد است. که در دومثال نخست کاربرد اخلاقی دارند و در مثالهای بعدی کاربرد غیراخلاقی. یا در رابطه با مفاهیم الزامی گاه می گوییم: باید امانتداری کرد. نباید ستم کرد. و گ اهی می گوییم باید نماز خواند. باید غذا خورد. نباید سم نوشید. در مثالهای نخست، باید و نباید اخلاقی تلقی می شوند و درمثالهای دیگر غیراخلاقی.اکنون به فرض آن که تقسیم یادشده درست باشد، سوال این است که تفاو ت مفاهیم اخلاقی و غیراخلاقی در چیست با چه معیاری می توان فهمید که واژه های خوب و بد یا باید و نباید در یک گزاره، اخلاقی هستند و در گزاره دیگر غیراخلاقی