حمیدرضا علومی یزدی - دانشیار حقوق تجارت بین الملل، دانشگاه علامه طباطبایی
رضا حاذق پور - دانشجوی دکترا حقوق خصوصی، دانشگاه علامه طباطبایی

حقوق عرفی بازرگانی بهمنزله مجموعه موازین عرفی است که درمیان تجار و برای رفع نیازهای تجاریشان متداول گشته است، همگام با پیشرفت و توسعه روابط تجاری بین المللی و همچنین سازوکارهای حلوفصل اختلافات به وسیله داوری، جایگاه و ماهیت این مجموعه موازین به عنوان یک نظام حقوقی مستقل ازنظامهای داخلی و همچنین حقوق بین الملل، در زمره مهمترین مباحث حقوق داوری تجاری بین المللی قرار گرفته است. مزایای توسل بهنظام حقوقی عرفی و رویهای تجار درزمینه حل وفصل اختلافات و همچنین تناسب این موازین با مقتضیات امروزی روابط تجاری بین المللی ازجمله مهمترین دلایل استناد به حقوق عرفی بازرگانی بهعنوان قانون ماهوی حاکم بر اختلافات تجاری بین المللی بوده و آرای زیادی صراحتا یا ضمنا حقوق عرفی بازرگانی را مستند قراردادهاند، اما درعین حال، این مسیله که آیا این موازین بهدرستی نظام حقوقی مستقل تلقی میشوند و لذا استناد به آنها در رویه داوری تجاری با توجه به این وصف بوده است همچنان محل اختلاف آرا میباشد. در پژوهش حاضر برآنیم ضمن تحلیل ماهیت حقوق عرفی بازرگانی و تبیین اختلافات پیرامون آن، به بررسی جایگاه این مجموعه موازین در رویه داوری تجاری بین المللی بپردازیم.

حقوق عرفی بازرگانی، داوری تجاری بینالمللی، نظام حقوقی خودبسنده، حقوق بازرگانی فراملی