تاثیر تنش خشکی و محلولپاشی اسیدسالیسیلیک و کیتوزان بر رنگیزه های فتوسنتزی و آنزیم های آنتی اکسیدانی گلرنگ

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 545

فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JCI-18-2_014

تاریخ نمایه سازی: 23 دی 1396

چکیده مقاله:

به منظور بررسی تاثیر تنش خشکی و محلول پاشی اسیدسالیسیلیک و کیتوزان روی غلظت رنگیزه های فتوسنتزی و آنزیم های آنتیاکسیدانی گلرنگ، آزمایشی به صورت کرتهای خرد شده در قالب بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه زابل، طی سال 1391 انجام شد. تیمارها تنش خشکی در سه سطح شامل آبیاری در زمان 25 ،50 و 75 درصد ظرفیت زراعی خاک (Fc (به عنوان تیمار اصلی و چهار سطح محلول پاشی شامل عدم مصرف (تیمار شاهد)، محلولپاشی اسید سالیسیلیک (424/0گرم در لیتر)، محلولپاشی کیتوزان (5 گرم در لیتر) و تلفیق اسید سالیسیلیک و کیتوزان به عنوان تیمار فرعی درنظر گرفته شد. با افزایش فاصله آبیاری، محتوای کلروفیل a ،b ،کل و فلورسانس کلروفیل کاهش معنی داری یافت. تنش خشکی آنزیمهای اکسیدانی راافزایش داد، اما این افزایش فقط در میزان آنزیم پراکسیداز معنیدار بود. همچنین خشکی بر کارتنویید، عملکرد پروتیین و میزان آنزیمهای آسکوربات، گایاکول پراکسیداز و کاتالاز اثر معنیداری نداشت. تیمارهای محلولپاشی با تاثیر بر تمام صفات مورد مطالعه درمقایسه با شاهد باعث افزایش آنها گردید. از بین تیمارهای مختلف محلولپاشی کاربرد توامان اسید سالیسیلیک و کیتوزان در مقایسه با بهکارگیری جداگانه آنها اثربخشتر بود. برهمکنش تنش خشکی و محلولپاشی بر کلروفیل a و عملکرد پروتیین معنی دار شد. بنابراین، میتوان با انجام تحقیقات تکمیلی محلولپاشی اسید سالیسیلیک و کیتوزان را در افزایش پایداری غشای سلولی و کاهش خسارت ناشی از H2O2 حاصل از آبیاری محدود در گلرنگ دخیل دانست.

نویسندگان

ایوب امیری

فارغ التحصیل کارشناسی ارشد، گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل، زابل - ایران

علی رضا سیروس مهر

استادیار گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل، زابل – ایران

پرویز یداللهی

فارغ التحصیل کارشناسی ارشد، گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، شهرکرد – ایران

محمدرضا اصغری پور

دانشیار گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل، زابل – ایران