مدیریت تلفیقی شیمیایی و مکانیکی پیچک در تناوب آیش - چغندرقند

آزمایشی به صورت کرتهای خردشده نواری با دو عامل خاکورزی: شخم و بدون شخم و علفکش: گلیفوزیت 6 لیتر در هکتار، توفوردی + ام سی پی آ 2 لیتر در هکتار، گلیفوزیت + توفوردی (6 + 2 لیتر در هکتار)، گلیفوزیت 3 لیتر در هکتار و تکرار بعد از رشد پیچک، توفوردی + امسیپیآ 1 لیتر در هکتار و تکرار بعد از رشد پیچک، گلیفوزیت + توفوردی (3 + 1 لیتر در هکتار) و تکرار بعد از رشد پیچک و شاهد بدون کنترل با سه تکرار، در مزرعه موسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور در مشکین دشت کرج انجام گرفت. تراکم اندام هوایی پیچک 15 ،30 و 45 روز پس از هر سمپاشی و وزن خشک آن 45 روز پس از آخرین سمپاشی، تعیین شد. بهار سال دوم، چغندرقند کشت شد و اثر علفکشها بر عملکرد چغندرقند ارزیابی شد. بهترین تیمار برای کاهش تراکم پیچک، گلیفوزیت + توفوردی (6 + 2 لیتر در هکتار) بود. تیمار اخیر و دوز تقسیط شده آن، سبب بیشترین کاهش وزن خشک پیچک نیز شدند. تفاوت معناداری بین تیمارهای شخم و عدم شخم از نظر اثر بر تراکم و وزن خشک پیچک مشاهده نشد. وزن خشک پیچک با عدم خاکورزی کاهش بیشتر، و عملکرد چغندرقند با خاکورزی افزایش بیشتری نشان داد. در مجموع، بهترین تیمار برای کاهش تراکم و وزن خشک پیچک، ابتدا گلیفوزیت + توفوردی (6 + 2 لیتر در هکتار) و سپس دوز تقسیط شده آن بود.

کلیدواژه ها:

خاک ورزی ، دوز تقسیطی ، علفکش ، علف هرز چندساله ، مدیریت شیمیایی