حسین بختیاری - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت صنعتی دانشگاه امام صادق (ع)

با توجه به تحولات فزاینده در محیط فعالیت بنگاه های اقتصادی ، تغییرات سریع بازار و ترویج فرهنگ رقابت پذیری، نیاز به استفاده از الگوهایی که بتوانند ضمن ارزیابی و ضعیت موجود سازمان ها و تشخیص مسایل ریشه ای و آسیب های سازمانی و شناسایی نواحی قابل بهبود مبنای صحیحی جهت برنامه ریزی استراتژیک ایجاد نمایند، بیش از هر زمان دیگری محسوس است. اما آنچه به عنوان یک سوال بزرگ فراروی سازمان ها و مشاوران مدیریت قرار دارد آن است که با چه ابزاری و چگونه می توان ضمن بررسی شاخص های عملکردی، به شکلی جامع تمامی مسایل و عارضه های ریشه ای و نواحی قابل بهبود سازمان را شناسایی و خود را برای حضوری موفق در عرصه رقابت بین المللی آماده نماید؟ در این مقاله ضمن بیانی اجمالی از چهار متدولوژی SCR&PI , CED , BSC , EFQM معیارهایی جهت مقایسه این متدولوژی ها جهت عارضه یابی سازمان ارائه شده و نقاط قوت و ضعف هریک از این چهار متدولوژی در معیارها بررسی خواهد شد.

متدولوژی عارضه یابی مدل EFQM، مدل BSC، مدل CED، مدل SCR&PI