تبیین تجربیات و دیدگاه اعضاء هیات علمی علوم پایه دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران در خصوص روش های مختلف تدریس

مقدمه: نتایج تحقیقات نشان داده است که یکی کلیدهای مهم یادگیری روش تدریس است و تاثیر سایر عوامل مثل خصوصیات فردی مدرس بر یاد گیری دانشجو، بسیارناچیز است. لذا در سا ل های اخیر، آموزش پزشکی دستخوش تغییرات بسیار زیادی شده و روش های جدید آموزشی متنوعی ابداع شده است. هدف از این مطالعه تبیین تجربیات و دیدگاه اعضاء هیات علمی علوم پایه دانشکده پزشکی در خصوص روش های مختلف تدریس می باشد . روش کار :مطالعه حاضر به صورت پژوهش کیفی به منظور درک تجارب و دیدگاه های اعضاء هیات علمی استفاده شده است. جامعه پژوهش شامل اعضای هیات علمی گروه های علوم پایه دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 1392 بودند. حجم نمونه 20 استاد که به روش نمونه گیری هدفمند وارد مطالعه شدند. به منظور جمع آوری داده ها از مصاحبه های باز و نیمه ساختار بصورت انفرادی استفاده شد. داده ها با استفاده از روش تحلیل محتوی مرسوم مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . یافتهها :درون مایه های اصلی بر گرفته از این مطالعه روش های مختلف تدریس ، علل انتخاب و به کارگیری روش های مختلف تدریس و موانع و تسهیل کننده های انتخاب روش های تدریس بوده است. روش های مختلف تدریس در بین اساتید در سه دسته ی کلی روش های سنتی، روش های نوین، روش های ادغام یافته و تلفیقی دسته بندی گردیدند. علل انتخاب و بهکارگیری روش های مختلف تدریس زمان آموزش در این مطالعه، می توان به تجهیزات آموزش، شخصیت استاد و میزان علاقمندی او، عملکرد صحیح سیستم و نظام آموزشی اشاره نمود. بحث و نتیجه گیری :نتایج این مطالعه نمایانگر آن است علی رغم این که اکثر اساتید علوم پایه با اجرای روش های نوین آموزشی موافق بودند اما به دلیل عدم وجود بسترهای مناسب و وجود موانع اجرایی، این روش ها را برای دانشجویان تحصیلات تکمیلی مناسب تر دانسته اند. از طرفی این مطالعه نشان داد که اساتید و دانشجویان آمادگی تحول و نوسازی نظام آموزش پزشکی را دارند. تحول در نظام آموزشی نیازمند کنشگرانی است که بتوانند خوب فکر کنند، خوب نظریه پردازی نمایند، استدلال کنند و بتوانند نظریه های جدید را در عرصه عمل به کار گیرند.

کلیدواژه ها:

روش تدریس ، روش های نوین آموزش ، استاد ، دانشجو ، دانشگاه علوم پزشکی