حسن مرادی - استادیار حقوق کیفری و جرم شناسی دانشگاه علامه طباطبایی

در عفو جانی توسط مجنیعلیه قبل از مرگ، به قربانی جنایت عمدی اجازه داده شده در برهه زمانی ایراد جنایت تا مرگ - به خصوص ان گاه که خود را در شرف موت می بیند - جانی را از قصاص عضو و نفس عفو کرده یا حتی مصالحه نماید. صحت این اقدام نسبت به حقوق ناشی از جراحاتی که در زمان عفو یا مصالحه محقق و مسلم است مورد تایید فقها و حقوقدانان است، لیکن در خصوص اثار پیش از عفو جانی، مناقشات و دیدگاه های مختلفی مطرح شده است. لذا در این مقاله، ضمن نقد و بررسی ارای فقهی مربوط به موضوع و تبیین رویکرد اتخاذ شده در ماده 365 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392، بر مالکیت ابتدایی مجنی علیه بر حق قصاص خویش و در نتیجه ترتیبی بودن مالکیت ورثه تاکید شده است.

عفو، جانی، مجنیعلیه، ولی دم، مصالحه، قصاص، قانون مجازات اسلامی 1392