بررسی ساختار و شکل شعله در مشعل های گازی بر عملکرد یک کوره صنعتی

فرآیندی که طی آن مقداری از سوخت، اکسید شده و انرژی زیادی آزاد می شود را احتراق می گویند. اکسید کننده ای که اغلب در فرآیند احتراق استفاده می شود، هوا می باشد (به دلیل ارزانی و قابل دسترس بودن). اکسیژن خالص را به دلیل گران قیمت بودن، تنها در بعضی از فرآیندهای خاص استفاده می کنند. در یک مول یا یک حجم خاص از هوای خشک، 9/20 درصد اکسیژن، 1/78 درصد نیتروژن، 9/0 درصد آرگون و مقادیر ناچیزی دی اکسیدکرین، هلیم، نیون و هیدروژن وجود دارد. از آنجا که در فرآیند احتراق، آرگون شبیه نیتروژن عمل می کند، ترکیب هوا را به صورت 21 درصد اکسیژن و 79 درصد نیتروژن، توسط اعداد مولی در نظر می گیرند. لذا با ورود هوا، به ازای هر مول اکسیژن، 76/3=21/0، 79/0 مول نیتروژن وارد می شود فرآیند احتراق عبارت از اکسایش اجزایی از ترکیب سوخت است که قابلیت اکسید شدن دارند و در نتیجه میتوان آن را به صورت یک معادله شیمیایی بیان کرد. مشعل دستگاهی است که با ترکیب مقدار معینی هوا و سوخت در یک فضای ایمن انرژی سوخت را به انرژی گرمایی تبدیل می کند که در اثر این احتراق مقداری گاز نیز تولید شده که از راه دودکش خارج می شود. این انرژی تولید شده توسط دو روش جابه جایی و تشعشع به محیط اطراف انتقال داده می شود. مشعل ها بر اساس: پروفیل شعله تولید شده، نوع سوخت، طریقه اشتعال، ظرفیت کاری و ... تقسیم بندی می شوند

کلیدواژه ها:

تکنولوژی احتراق ، مشعل دمای بالا ، افزایش راندمان ، کاهش سوخت