نیلوفر بابا احمدی

در دهه های اخیر ابعاد انسانی و کیفیت اجتماعی مکان مورد توجه برنامه ریزان و طراحان قرار گرفته است؛ از آنجا که حیات شهر در گرو حضور و رونق فضاهای عمومی معنا می یابد. موفقیت یک فضای راهوند در گرو حضور تمامی گروه های سنی و جنسی تعریف می شود. در این میان شناخت نیازها و انتظارات زنان به عنوان بخش مهمی از شهروندان به فراموشی سپرده شده است. با اینکه حضور همه ی گروه های سنی در فضای شهر منجر به سرزندگی و تعاملات اجتماعی می شود ولی امروزه شهرها شاهد طراحی هایی تک جنسیتی با برنامه ریزی های به طور عمده مردانه هستند که در نهایت منجر به عدم حضور زنان در اینگونه فضاها شده است. بعلاوه حضور زنان و امنیت آنها در شهر، همه ی فضای جمعی یک جامعه را تحت تاثیر قرار می دهد حتی مردان. مقاله ی پیش رو با روش تحلیلی- توصیفی با بررسی نظریات نظریه پردازان مربوط به ویژگی های کیفیت یک فضای شهری و البته تحلیل نیازها و درک انتظارات زنان از یک فضای شهری، به یک مدل مفهومی با این دو متغیر دست می یابد. این شاخصه ها به روش مشاهده و مصاحبه در فضاهای عمومی شهر اهواز بدست آمده است که گویای آن است که با توجه به این که دید زنان به محیط جزء نگریست، پس حضور پر رنگ آنها در شهر نشان دهنده ی کیفیت آن فضاست. عواملی چون امنیت، اختلاط کاربری ها، دسترسی و در نهایت سر زندگی، نقش مهمی در انتخاب یک فضا توسط زنان و حضور و استفاده ی آنها دارد.

کیفیت، فضای عمومی شهری، راهوند، زن، نیازها و انتظارات زنان، اهواز