تاملی بر مفهوم توسعه میان افزا در بافت تاریخی شهرها

توسعه و حضور ساختارهای جدید در زمینه های تاریخی می تواند سبب تداوم تاریخ و غناء یافتن محیط های تاریخی گردد. اما آن چه که در میان مهم است توجه به زمینه ی خلق معماری جدید است؛ تا ساختار جدید ضمن حفظ ارزش ها سبب ارتقاء وضع موجود گردد. هدف این پژوهش بررسی مفاهیم توسعه میان افزا در بافت تاریخی می باشد و از روش توصیفی، کیفی همراه با راهبرد تحلیلی، تاریخی و تفسیری برای بررسی قابلیت های میان کارکرد و ساختار توسعه استفاده شده است. همچنین این نوشتار بدنبال پاسخ به این پرسش است، که چه عواملی می توانند در راستای ایجاد معماری میان افزا در بافت تاریخی کمک کند با اشاره به نتایج بدست آمده می توان به این نتیجه رسید که، طراحی بناهای جدید می بایست سازگار با زمینه ی تاریخی موجود در نظر گرفته شود. باید توجه داشت درک زمینه و سازگاری با بناهای مجاور، هرگز بر تقلید صرف متکی نبوده و از یک معماری معاصر جلوگیری نمی کند و در حقیقت معماری معاصر موفق به آن نیاز دارد.

کلیدواژه ها:

توسعه میان افزا ، بافت تاریخی ، ساختار میان افزا ، نفوذپذیری