مقایسه آزمایشگاهی ترمهای اگزرژی، بازگشت ناپذیری و آلاینده های بنزین و مخلوط بنزین-اتانول در موتور دو زمانه

نیاز مبرم به سوخت های پاک در وسایل حمل و نقل باعث شده است که در سالهای اخیر تحقیقات گسترده ای روی استفاده از افزودنیهای سوخت در موتورهای احتراق داخلی انجام شود. با توجه به اهمیت آلودگی محیط زیست و انتشار گازهای گلخانه ای، افزودنیهای الکلی به سوختهای موجود می تواند تلاشی در جهت تامین سوختهای پاک محسوب شود. از طرفی با توجه به قانون دوم ترمودینامیک که با تشخیص میزان و منابع اتلاف اگزرژی در فرآیندها، و پیشنهاد راهکارهایی برای کم کردن افت ها جهت افزایش بازدهی و استفاده از این تلفات بیان میشود، بدنبال این هستیم که بتوانیم با استفاده از افزودنیهای الکلی میزان بازگشت ناپذیری های احتراق را بررسی نموده و نقش این افزودنیها را نه تنها در کاهش آلودگی محیط بلکه در تاثیر جانبی آنها بر بازدهی واقعی موتورهای احتراق داخلی تحلیل و بررسی نماییم. در این پژوهش آزمایشگاهی، به بررسی میزان مولفه های اگزرژی، بازگشت ناپذیری ها و میزان آلاینده ها در یک موتور دو زمانه با سوخت الکلی پرداخته ایم. افزودنی سوخت در این کار تحقیقاتی اتانول است. آزمایشات با درصد های 5، 10 و 15 درصد به سوخت بنزین اضافه شده و برای 25% ،50% و 75% گشتاور اعمالی در سرعتهای 2500، 3000، 3500 و4500 دور بر دقیقه انجام شده است. نتایج نشان می دهد عموما زمانی که از سوخت الکلی استفاده می شود بازگشت ناپذیری های داخلی احتراق افزایش یافته است که علت آن افزایش اختلاف دمای مخلوط نسوخته ومحصولات احتراق است که باتبخیر سریع افزودنی الکل ایجاد شده است. افزایش بازگشت ناپذیری داخلی احتراق یکی از عوامل مهم کاهش بازدهی قانون دوم در صورت استفاده از افزودنی اتانول است. از دیگر نتابج و مزایای استفاده از افزودنی اتانول کاهش چشمگیر آلاینده های CO, CO(2), HCو (NO(X است.

کلیدواژه ها:

اگزرژی ، بازگشت ناپذیری ، موتور دوزمانه ، اتانول ، آلاینده ها