اثربخشی قصه گویی بر افزایش عزت نفس و خوش بینی کودکان 10 الی 12 سال دارای والدین معتاد

پژو هش حاضر با هدف تعیین اثر بخشی استفاده از قصه گویی به عنوان تکنیک آموزشی درافزایش عزت نفس و خوش بینی کودکان دارای والدین معتاد می باشد. این پژوهش از نوع کاربردی بوده و محقق تلاش نمود تا بتواند میزان اثر بخشی قصه گویی را در افزایش متغیرهای وابسته عزت نفس و خوشبینی مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد. روش تحقیق این پژوهش آزمایشی بوده و جامعه آماری این پژوهش شامل60 نفر کودکان مقطع ابتدایی منطقه 22 تهران بودند که به صورت تصادفی انتخاب و به صورت تصادفی، نیز در در گروههای آزمایش و کنترل، جایگزین شدند. پژوهش حاضر این فرضیه ها را که قصه گویی میتواند باعث افزایش خوش بینی و عزت نفس کودکان دارای والدین معتاد شود را مورد بررسی قرار داد. برای اجرای این پژوهش محقق با بهره گیری از طرح آزمایشی پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل از پرسشنامه های عزت نفس روزنبرگ1 و نیز پرسشنامه خوشبینی شییر و کارور2 استفاده نمود. گروه آزمایش به مدت 12 جلسه 1ساعته در جلسات قصه گویی به صورت گروهی شرکت کردند. هردو گروه پس از اتمام جلسات در پس آزمون مورد ارزیابی مجدد قرار گرفتند. نتایج بدست آمده از طریق تحلیل کوواریانس حاکی از این بود که بین میانگین تفاضل نمرات پیش آزمون و پس آزمون در گروه آزمایش تفاوت معنادار وجود داشت لذا میتوان اطمینان حاصل نمود که قصه گویی باعث افزایش خوش بینی و عزت نفس کودکان میگردد

کلیدواژه ها:

عزت نفس ، خوش بینی ، قصه گویی ، قصه درمانی