پروانه قنبرلو - کارشناس ارشد رشته ادیان و عرفان دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان ایران
علی قنبرلو - کارشناس رشته تربیت بدنی دانشگاه فرهنگیان زنجان ایران

یکی از نیازهای اساسی انسان در زندگی، محبت است که در صورت عدم تامین، ناهنجاری ها و نا امنی های فراوان فردی و اجتماعی ایجاد می کند .قرآن کریم، فرایند تعلیم و تربیت را بزرگ ترین نعمت و موهبت الهی به مومنین معرفی نموده مهرورزی را یکی از رو شهای بسیار مهم و کاربردی در این امر، بیان کرده است. خداوند متعال و معصومین(ع)، در فرایند تربیت، این روش را سرلوحه کار خود قرار داده اند .از سوی دیگر، امنیت در متون اسلامی بسیار ارزشمند تلقی شده با اصطلاحاتی نظیر گورا ترین نعمت نعمت نا شناخته آز آن یاد می گردد، به گونه ای که قرآن کریم بین تربیت و امنیت روانی همبستگی شدیدی ایجاد می کند .با التفات به نکات فوق، هدف اساسی این تحقیق بررسی نقش مهرورزی در تربیت دینی و تامین سلامت روانی از منظر آموزه های اسلامی می باشد .برای انجام تحقیق از روش توصیفی -تحلیلی و اسنادی، استفاده شد.در این مقاله با استناد به قرآن و سنت به تحلیل و تبیین مقولاتی همچون؛ فرایند تبادل متقابل محبت بین مربی و متربی، عوامل موثر بر مهر و شیو ه های ابراز آن و مکانیسم تاثیر محبت در تربیت پرداخته شد .یافته های این پژوهش حاکی از آن است که محبت نقش بسزایی در تربیت دینی دارد و این ودیعه الهی، موجب مقبولیت و محبوبیت مربی، نزد متربی شده درنتیجه میزان الگوپذیری و اطاعت پذیری متربی را افزوده سرانجام، اهداف تربیتی محقق می گردد و با نهادینه شدن و درونی شدن ارزشها از طریق تربیت دینی، سلامت و امنیت روانی فراهم می شود..

سبک زندگی، تربیت دینی، مهرورزی، سلامت و امنیت روانی ، اسلام