اولویت بندی ریسک در صنعت برق با استفاده از FMEA و تحلیل پوششی داده ها

تکنیک حالات شکست و تجزیه و تحلیل اثرات آن (FMEA) یک تکنیک سیستماتیک جهت مدیریت و ارزیابی ریسکمی باشد که خروجی آن اولویت بندی ریسک ها بر اساس سه پارامتر شدت وقوع، احتمال ریسک و تشخیص آن، می باشد. شیوهعملکرد این تکنیک بدین صورت است که برای هر کدام از سه پارامتر فوق عددی از 1 تا 10 تخصیص داده می شود. سه عدد فوق دریکدیگر ضرب شده و شاخصی تحت عنوان RPN بدست می آید که هر چه مقدار آن بالاتر باشد، نشان دهنده اولویت بیشتر ریسکبرای انجام اقدام اصلاحی می باشد. عمده ترین عیب این روش این است که اهمیت هر سه پارامتر یکسان در نظر گرفته می شود، درحالیکه در موقعیت های مختلف، اهمیت پارامترهای مذکور می تواند متفاوت باشد. در این مقاله از تحلیل پوششی داد ها برای ارزیابیو اولویت بندی ریسک ها استفاده می شود. بدین صورت که ریسک ها به عنوان DMU ها و پارامترها تحت عنوان خروجی ها در نظرگفته می شود. مقدار ورودی را نیز برای هر DMU برابر یک قرار داده می شود. ریسک های با مقدار کارایی بیشتر، اولویت بیشتریبرای اقدام اصلاحی دارند. از روش مورد نظر برای ارزیابی ریسک های محیط کار در صنعت برق استفاده شده است. مدل های مورداستفاده، مدل CCR خروجی محور و مدل وزن مشترک می باشد. در پایان میان نتایج RPN و دو مدل تحلیل پوششی داده هامقایسه ای به عمل آمده است.

کلیدواژه ها:

ریسک ، اولویت بندی ریسک ، FMEA ، صنعت برق