تحلیلی بر نقش آموزشی مدرسه در ایجاد خلاقیت و چگونگی پرورش آن در میان دانش آموزان دوره ابتدایی در درس علوم

یکی از مسایل که از دیرباز ذهن اندیشمندان، روان شناسان و دانشمندان علوم انسانی به خود مشغول کرده است چگونگی رشد و پرورش خلاقیت و ابتکار عمل در دانش آموزان و نوجوانان است. اصولا یکی از شاخصه های رشد و ارتقای علمی در هر کشوری شکوفایی و تجلی خلاقیت و ابتکار عمل به عنوان زیرساخت آن جامعه می باشد. جوامعی که بتواند خلاقیت نسل جوان را احیا و شکوفا سازد، از این میزان قابل توجه توسعه، رشد و شکوفایی علمی برخوردار خواهد شد و بالعکس به هر میزان که خلاقیت، پرورش و تعالی نیابد، رکود علمی- صنعتی و فرهنگی را باید برای آن جامعه انتظار داشت. روان شناسان و متخصصان آموزش وپرورش به این نکته توجه دارند که موضوع خلاقیت، موضوعی پراهمیت و زیربنایی است. سقراط هدف اصلی تعلیم و تربیت را پرورش نیروی تفکر در انسان ذکر کرده است؛بنابراین یکی از اهدافی که آموزش وپرورش باید به آن بپردازد، پرورش توانایی تفکر در یادگیرندگان دانش آموزان است. با توجهبه ضرورت اهمیت این مسیله محقق در این پژوهش به بررسی نقش آموزشی مدرسه در ایجاد خلاقیت و چگونگی پرورش آن در میاندانش آموزان دوره ابتدایی در درس علوم پرداخته است. به این منظور از روش کتابخانه ای و مروری بر تحقیقات قبلی استفاده کردهاست. نتایج تحقیق نشان داد که مدارس و نظام های آموزشی نقش موثری در ایجاد و پرورش خلاقیت دارند. به گونه ای که بررسی رابطهبین خلاقیت و آموزش نشان میدهد که برخلاف دیدگاه نظریه پردازان گذشته که خلاقیت را توانایی ارثی و ذاتی تلقی می کردند،امروزه میتوان آن را برای کودکان و نوجوانان آموزش داد.

کلیدواژه ها:

خلاقیت ، آموزش وپرورش ، دانش آموزان دوره ابتدایی ، درس علوم