مقایسه کیفیت تعامل مادر- فرزند و پدر- فرزند در مردان مبتلا به اعتیاد به مواد مخدر

مقدمه: امروزه اعتیاد از بزرگترین مشکلات جوانان و نوجوانان محسوب می شود. خانواده به عنوان اولین نهاد پایه گذار شخصیت قرد، در اعتیاد فرزندان نقش مهمی دارد. پژوهش حاضر باهدف بررسی کیفیت تعامل پدر-فرزند و مادر-فرزند در افراد مبتلا به اعتیاد به مواد مخدر مختلف انجام شد. روش پژوهش: در یک مطالعه توصیفی و در یک مقطع 3 ماهه در ابتدای سال 1395 ، 141 نفر وابسته به مواد مخدر که به بیمارستان شهدای خلیج فارس بوشهر مراجعه کرده بودند با تشخیص پزشک بخش به عنوان نمونه وارد پژوهش شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس کیفیت تعامل والد- فرزند و پرسشنامه اطلاعات فردی و مواد مورد مصرف، استفاده شد. یافتهها: در افراد نمونه 8 / 32 به مسکن ها، 15 % به توهم زاها و 6 / 28 % به محرک ها اعتیاد داشتند و 6 / 23 % آنها چند نوع ماده مخدر مصرف می کردند. تحلیل آماری داده ها و مقایسه با نرم تعیین شده، نشان داد که 61 % معتادین کیفیت تعامل مادر-فرزند ضعیف و 64 % آنها کیفیت پدر-فرزند ضعیف را تجربه کرده اند. بررسی نتایج آزمون ویلکاکسون نیز نشان داد کیفیت تعامل پدر_فرزند در افراد معتاد به صورت معناداری پایین تر از کیفیت تعامل مادر_فرزند است. نتیجه: این پژوهش رابطه ی کیفیت تعامل مناسب هردو والد به ویژه پدر را در گرایش به اعتیاد فرزندان پسر نشان میدهد.

کلیدواژه ها:

اعتیاد ، تعامل والد-فرزند ، پدر ، مادر