نورپردازی بنای تاریخی و تاثیر رویت پذیری در شب بر افزایش نمایانی و خوانایی بنا (نمونه موردی : بقعه شیخ صفی الدین اردبیلی )

بناهای شهری با قدمتی طولانی و کهن ،نمادهایی هستند که با استفاده از ویژگی های حجمی و هندسی و تزیینات خود،سعی دارند توجه کاربران را به خود جلب کرده و در حافظه آنها نقش ببندند که خود مهمترین ویژگی نشانه هاست .این نشانه های تاریخی علاوه بر زیباسازی شهرها،در شناساندن جاذبه های تاریخی ،جغرافیایی ،فرهنگی و هویت یک منطقه و حتی پیشینه ذهنی و تفکرات ساکنانش نیز تاثیر گذارند.در قرن حاضر زندگی شهری به نحوی پیش می رود که دامنه فعالیتهای شهروندان تاپاسی از شب ادامه دارد،بدین ترتیب حیات شبانه شهرها را نمی توان نادیده گرفت .یک فضا با نورپردازی از جنبه های مختلف کیفی تاثیر میپذیرد،همین امر به عنوان اهمیت و ضرورت پژوهش حاضر می باشد.در این پژوهش از روش تحلیلی -توصیفی و ابزار کتابخانه ای برای توضیح میزان اثر گذاری نورپردازی بر کیفیت نشانه تاریخی استفاده شده است . بر همین اساس بقعه شیخ صفی الدین اردبیلی به عنوان یک نشانه شهری با قدمت تاریخی و فرهنگی موثر بر صنعت گردشگری استان انتخاب شده است .بنا بر یافته های پژوهش ، نورپردازی بناهای تاریخی در شب هنگام می تواند به عنوان یک راهکار برافزایش نمایانی و خوانایی و به تبع آن توسعه صنعت گردشگری موثر واقع شود.

کلیدواژه ها:

نشانه ، نمایانی ، شیخ صفی ، نورپردازی ، تاریخی