بررسی رابطه سازگاری اجتماعی در طول دوره پاکی معتادان به مواد مخدر

مقدمه : سازگاری اجتماعی علمی است که در جستجوی درک و فهم ماهیت و علل رفتارهای فرد در موقعیت های اجتماعی است منظور از واژه رفتار ، تنها رفتارهای آشکار نیست بلکه کلیه رفتارهایی پنهان مانند احساس ها و اندیشه های فرد نیز می باشد.( بهادری ، 1388 ) در عموم به لحاظ مفهومی، بیماری اعتیاد یک بیماری اصلی، مزمن و عصبی است، که در اثر عواملی ژنتیکی، فیزیولوژیک و اجتماعی رشد و بروز پیدا می کند، به طوری که وجه مشخصه این بیماری اختلال در کنترل انجام عملی، و یا احساس اجبار در انجام یک عمل مشخص، با وجود آگاهی نسبت به عواقب خطرناک آن باشد. هدف : این پژوهش به دنبال بررسی رابطه امید سازگاری اجتماعی در طول دوره پاکی معتادان به مواد مخدر می باشد روش : این پژوهش با توجه به گردآوری داده ها از نوع تحقیقات توصیفی و همبستگی است هدف تحقیقات توصیفی و همبستگی توسعه دانش کاربردی در یک زمینه خاص است. و از پرسشنامه پی کل و ویسمن در سال ( 1999 ) ساخته شده استفاده گردیده یافته ها : امید به زندگی با طول دوره پاکی معتادان به مواد مخدر رابطه ی مثبت و معناداری وجود دارد که این رابطه در سطح آلفای 0/01 معنی دار است. به عبارت دیگر هر چه افراد از امید به زندگی بیشتری برخوردار باشند، به همان نسبت میزان طول دوره پاکی در معتادان به مواد مخدر بیشتر خواهد بود؛ همچنین ضریب تعیین محاسبه شده نشان می دهد که متغیر امید به زندگی، 0/27 درصد از واریانس متغیر طول دوره پاکی معتادان به مواد مخدر را تبیین می کند. نتیجه گیری: در واقع می توان گفت که افرادی که از امید به زندگی نمرات بالایی گرفته اند، طول دوره پاکی بیشتری داشته اند.

کلیدواژه ها:

رابطه سازگاری اجتماعی ، دوره پاکی معتادان به مواد مخدر