نجمه علی نژاد - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه حقوق جزا و جرم شناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرگان، ایران
علی طالع زاری - استادیار گروه حقوق، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرگان، ایران

هدف از پژوهش حاضر بررسی مفهوم تشدید مجازات از نظر فقهی و حقوقی در قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 می باشد که سعی در تبیین مفهوم و معیارهای تشدید مجازات در حقوق کیفری ایران داریم. مبنای تعدد جرم در فقه امامیه قاعده جمع مجازات ها می باشد که با توضیح تفصیلی در این باب مبنای اصلی تعدد جرم مشخص می شود. از سویی قانونگذار ایران تا حدود زیادی از دیدگاه فقها درباره تکرار و تعدد جرایم حدی الهام گرفته، مثلا برخی از فقها در تعدد جرایم حدی قایل به اجرای مجازات اشد و برخی دیگر قایل به جمع مجازات ها شده اند، و در تکرار جرایم حدی معتقدند که هر کس سه بار مرتکب یک نوع جرم موجب حد شود و هر بار آن جرم بر او جاری شود حد وی در مرتبه چهارم اعدام است که جهت گیری ق.م.ا مصوب 1392 الهام گرفته از این نظریات فقها می باشد اما درباره تکرار و تعدد در تعزیرات راه دیگری را پیموده است، در حالی که می توانست با بهره گیری از قواعد فقهی آن ها را قاعده مندتر کند. علل مشدده مجازات ها به عام و خاص تقسیم می شوند. علل عام، تعدد و تکرار جرم، و علل خاص همچون عنف، زمان و مکان وقوع، به کار بردن سلاح در سرقت، احصان، سردستگی و مستی می باشند.

تشدید مجازات، قاعده جمع مجازات ها، تعدد جرم، تکرار جرم، علل مشدده مجازات ها