رابطه بین هوش عاطفی و ارتباط گریزی در کارکنان با توجه به نقش میانجی فرسودگی شغلی

پژوهش حاضر، در پی وارسی رابطه بین هوش عاطفی و ارتباط گریزی با توجه به نقش واسطه ای فرسودگی شغلی می باشد. جامعه آماری این پژوهش کلیه کارمندان اداری بخش سازمان آموزش و پرورش استان سیستان و بلوچستان به تعداد 308 نفر در سال 1396 می باشد که تعداد 157 نفر با استفاده از فرمول کوکران به عنوان حجم نمونه به روش تصادفی طبقه ای تعیین شد. این پژوهش از نوع پژوهش های توصیفی و پیمایشی می باشد. جمع آوری اطلاعات از طریق سه پرسشنامه فرسودگی شغلی، هوش عاطفی و ارتباط گریزی که دارای روایی و پایایی مناسب بودند، صورت گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش حداقل مجذورات جزیی استفاده شده و برای بررسی فرضیه های تحقیق از روش الگویابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته های حاصل از تحقیق حاکی از آن است که فرسودگی شغلی نقش واسطه ای را در رابطه میان هوش عاطفی و ارتباط گریزی دارد. همچنین هوش عاطفی بر ارتباط گریزی به طور مستقیم تاثیر ندارد، بین زنان و مردان از نظر ارتباط گریزی تفاوت معنی داری وجود ندارد، وضعیت تاهل از نظر ارتباط گریزی تفاوت معنی داری ندارد، ارتباط گریزی از نظر سن تفاوت معنی داری ندارد، ارتباط گریزی از نظر میزان تحصیلات تفاوت معنی داری ندارد و ارتباط گریزی از نظر سابقه خدمت نیز تفاوت معنی داری ندارد. در نهایت پیشنهادهایی ارایه گردید.

کلیدواژه ها:

فرسودگی شغلی ، هوش عاطفی ، ارتباط گریزی