نحله و اجرت المثل از منظر فقه و حقوق ایران

براساس شرع و قانون، زوجین وظایف مشترکی در برابر هم دارند، اما بطور غالب و به خصوص در جوامع اسلامی و ایرانی، زنان به ویژه زنان خانه دار تمام یا بخشی اعظم فعالیت های خود را در منزل شوهر صرف می کنند. تا زمانی که زندگی مشترک ادامه دارد، مشکلی رخ نمی دهد، اما همین که این زندگی دچار تزلزل شد و مساله طلاق و جدایی مطرح گردید، وضع به گونه ای دیگر خواهد شد. براساس رژیم مالی حاکم بر زوجین در حقوق ما تمام درآمدهای به دست آمده توسط هر یک از زوجین در این مدت، به خودشان اختصاص دارد ولی زن در مقابل فعالیت خود در منزل شوهر از هر درآمدی بی نصیب مانده و دچار چالش جدی می گردد. مطابق قانون پرداخت اجرت المثل و نحله جز حقوق زنان در زمان طلاق است که با شرایط خاصی به زن تعلق می گیرد شرایط تعلق اجرت المثل به زنان بر طبق ماده 336 قانون مدنی می باشد : بر طبق ماده 32 قانون حمایت از خانواده نحله تعلق می گیرد. اگر زن کارهای خانه را انجام دهد و زوج بنا به دلایلی بخواهد وی را طلاق دهد به زوجه اجرت المثل تعلق می گیرد و نحله هم بخششی از طرف زوج است که در مقابل آن عوضی نمی باشد در زمانی به زوجه تعلق می گیرد که اجرت المثل داده نشده باشد. که در زمان طلاق شایسته است به زوجه پرداخت شود. در این مقاله بررسی مبانی شرعی و ادله فقهی این دو نهاد از جهت حقوقی آن را مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

مقرری ماهانه ، اجرت المثل ، بخشش ، نحله