کامران پروانک بروجنی - استادیار خاک شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهر ری و عضو باشگاه پژوهش
جهانگیر عابدی کوپانی - استاد مهندسی منابع آب دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران.

از آنجا که منابع آبی در کشور محدود است، استفاده بهینه از آب یک اولویت ضروری است و باید جزء لاینفک برنامه‌های توسعه باشد. تحقیق حاضر به منظور بررسی تأثیر مقادیر مختلف هیدروژل جاذب رطوبت Super AB A 200 بر هدایت هیدرولیکی خاک‌های لومی شنی در شرایط مزرعه انجام گردید. بدین منظور، طرحی در قالب بلوک کاملاً تصادفی برای شش سطح هیدروژل جاذب رطوبت شامل: 0(شاهد)، 05/0، 15/0، 3/0، 45/0 و 6/0 درصد وزنی در سه تکرار و در 18 کرت آزمایشی با ابعاد 5/1 × 5/1 متر اجرا گردید. با نر‌م‌افزار SAS و Excel نتایج تجزیه‌های آزمایشگاهی مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج نشان داد، افزودن هیدروژل جاذب رطوبت در سطوح 45/0 و 6/0 درصد وزنی، میزان هدایت هیدرولیکی خاک را به ترتیب 2 تا 5/2 برابر افزایش داده است. نتایج آنالیز آماری (مقایسه میانگین‌ها) نشان می‌دهد که بین سطوح مختلف استفاده از هیدروژل جاذب رطوبت با هم و نیز با شاهد اختلاف معنی‌داری در سطح 1 درصد در افزایش هدایت هیدرولیکی خاک وجود دارد (P1 . از آنجا که مقدار هدایت هیدرولیکی این خاک‌ها در حد متوسط بوده و از این بابت مشکلی در این خاک‌ها مشاهده نشده است، با استناد به آنالیز آماری و عنایت به جنبه‌های اقتصادی، توصیه می‌شود که با کاربرد 45/0 درصد وزنی از هیدروژل جاذب رطوبت Super AB A 200، علاوه بر ایجاد ساختمان در خاک‌های لومی شنی، باعث افزایش توانایی جذب آب هیدروژل و در نتیجه افزایش میزان آب قابل استفاده گیاه گردیم.

هدایت هیدرولیکی خاک، هیدروژل جاذب رطوبت، خاک‌های شنی