انتخاب بهینه مقاوم پارامترهای هندسی جداسازهای سایکلون با استفاده ازتحلیل احتمالاتی و هوش مصنوعی

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 455

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

IAAMM01_077

تاریخ نمایه سازی: 17 آبان 1396

چکیده مقاله:

در این مقاله بر روی جداسازهای سایکلون که بر اساس تابع هدف افت فشار، طرح بهینه آنها بدست آمده طراحی مقاوم انجام شده است. با بکارگیری تحلیل احتمالاتی در بهینه سازی چندهدفی به کمک الگوریتم ژنتیک تلاش ما بر این بوده با کمینه نمودن میانگین و واریانس تابع هدف فوق، به حالت بهینه و مقاوم با در نظر گرفتن نامعینی های موجود در واقعیت که در طرح نهایی و ساخت سایکلون موثر بوده، برسیم. در این پژوهش از روش شبیه سازی شبه مونت کارلو به دلیل اینکه بسیاری از محافظه کاری های سایر روش ها را نداشته و به خاطر در نظر گرفتن تابع توزیع احتمالاتی به واقعیت نزدیکتر بوده در بهینه سازی چندهدفی استفاده شده است. بدست آوردن چندین نقطه مختلف که تمام آنها از نظر میانگین و واریانس توابع هدف، نقاط بهینه محسوب می شوند از ویژگی های منحصر به فرد بکارگیری روش های بهینه سازی چندهدفی می باشد. طراح در برخورد با این نمودارها براحتی می تواند از بین چندین نقطه مختلف که هر یک از جهتی می توانند نقطهی مناسبی محسوب شوند آزادانه نقطه ای را بعنوان انجام طراحی انتخاب کند. در این تحقیق نقطه ی شکست در نمودار پارتو تابع هدف نشان داده شده و به طراح پیشنهاد می گردد در صورتی که هم کاهش میانگین و هم کاهش واریانس تابع هدف برایشان مهم است سعی کنند که طراحی را بر اساس این نقطه انجام دهند. در پایان، مقایسه ای بین نتایج حالت نامعین با معین صورت گرفته و تبیین این مقایسه، با ارایه یک مثال شاخص و معتبر آورده شده که نشان ازمقاوم بودن بالای نتایج این مقاله در برابر نامعینی های موجود در واقعیت دارد.

کلیدواژه ها:

الگوریتم ژنتیک -سایکلون -بهینه سازی چند هدفه -طراحی مقاوم

نویسندگان

محمود رضایی سراوانی

دانشجوی کارشناسی ارشد

جواد رضاپور

استادیار گروه مهندسی مکانیک، واحد لاهیجان، دانشگاه آزاد اسلامی، لاهیجان، ایران