بررسی اثر سیستم های تولید پراکنده بر قابلیت اطمینان شبکه (مطالعه موردی فیدر 20کیلو ولت امام رضا ساری)

نوآوری های فنی و تغییرات اقتصادی و زیست محیطی و مشکلات ناشی از احداث و نگهداری نیروگاه های بزرگ و تلفات زیاد شبکه های سراسری انتقال و توزیع باعث ورود روزافزون منابع تولید پراکنده در سیستم های قدرت شده است. واحدهای تولید پراکنده تاثیرات قابل توجهی از جمله کاهش تلفات و بهبود پروفایل ولتاژ و به خصوص بهبود قابلیت اطمینان را روی شبکه های توزیع به وجود می آورند. این بهبود پارامترهای سیستم به مشخصات، تکنولوژی و مکان اتصال به شبکه این واحدها وابسته است. که این امر موید ضرورت مکان یابی و ظرفیت یابی مناسب واحدهای تولید پراکنده در کم ترین هزینه تحمیلی به سیستم می باشد. به علت ساختار غالبا شعاعی شبکه های توزیع در صورت رخ دادن خطا به جهت عدم امکان بازیابی بار، خاموشی های طولانی مدت به مشترکین اعمال می شود. واحدهای تولید پراکنده می توانند با تامین انرژی مصرف کنندگان پایین دست، مدت زمان خاموشی ها و تعداد مصرف کنندگان که تحت تاثیر خطا قرار می گیرند را کاهش داده و شاخص های قابلیت اطمینان را کاهش می دهد. بدیهی است که در یک محیط رقابتی از سویی فروشندگان و تامین کنندگان برق باید برای جلب نظر مصرف کنندگان و حفظ مزیت رقابتی خود به این مقوله توجه کنند و از سوی دیگر با توجه به پیشرفت سیستم های اطلاع رسانی و افزایش سطح آگاهی و حساسیت مصرف کنندگان انتظارات و مطالبات آن ها در رابطه باقابلیت اطمینان تامین برق افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

منابع تولید پراکنده ، کاهش تلفات ، بهبود پروفیل ولتاژ ، قابلیت اطمینان