رابطه شیوه های فرزندپروری والدین و اضطراب و پیشرفت تحصیلی کودکان 8 تا 15 سال ساکن شهرستان رشت

هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه شیوه های فرزندپروری والدین و اضطراب و پیشرفت تحصیلی کودکان 8 تا 15 سال ساکن شهرستان رشت انجام شد. روش: روش پژوهش توصیفی - همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کودکان 8 - 15 سال ساکن شهر رشت در سال تحصیلی 95 - 1394 بودند. از این جامعه پژوهش تعداد 80 نفر کودک 15 - 8 سال و والدین آن ها با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. مادران آن ها پرسشنامه فرزندپروری بامریند و پرسشنامه اضطراب اسپنس و والد را تکمیل کردند و کودکان نیز پرسشنامه اضطراب اسپسی کودک را تکمیل کردند و وضعیت پیشرفت تحصیلی نیز از تفاوت معدل آنان در دو نیمسال تحصیلی 95 - 94 محاسبه گردید. داده های حاصل به روش ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که بین شیوه های فرزند پروری والدین با اضطراب فرزندان رابطه وجود دارد. بین شیوه های فرزند پروری والدین با پیشرفت تحصیلی فرزندان رابطه وجود دارد. اضطراب فرزندان به طور معنی دار براساس شیوه های فرزند پروری والدین قابل پیش بینی است. پیشرفت تحصیلی فرزندان به طور معنی دار براساس شیوه های فرزند پروری والدین قابل پیش بینی است.

کلیدواژه ها:

شیوه های فرزندپروری والدین ، اضطراب ، پیشرفت تحصیلی ، کودکان 8 تا 15 سال