بررسی روابط خارجی ایران وعربستان، سال های با تاکید بر تحولات عراق (1384 تا 1392)

ایران و عربستان دو کشور مهم در خاورمیانه محسوب می شوند هرچند اختلافات مذهبی میان دو کشور وجود دارد اما اشتراکات فرا مذهبی (دینی) نیز وجود دارد که این دو روند روابط خارجه این دو کشور را در ادوار مختلف بنا نهاده است سوالی که در مقاله حاضر مطرح است این است که اساسا چه مسایلی در استحکام و گسست روابط بین دو کشور در سال های 84 تا 94 دخیل بوده که می توان گفت مسایل منطقه ای از جمله تحولات عراق بوده، مطالعات نشان می دهد هرچه از دوران ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد گذشته روابط دو کشور رو به سردی گرایش پیدا کرده و تنش بین ایران و عربستان شدت گرفته است. اساسا تعلقات طرفین نسبت به حوزه های نفوذشان و ورود هر یک به حوزه تحت نفوذ دیگری علل اصلی این تنش ها بوده است که منجر به تخاصم و حتی تهدید لفظی بین دولت مردان دو کشور در سال های اخیر گردید لذا روابط خارجی ایران و عربستان طی سال های 1384 تا 1392 با تنش توام بوده و تنزل داشته است. که مقاله براساس نظریه سازه انگاری مورد بررسی قرار گرفته است پس از خروج نیروی های امریکایی از عراق، عربستان تمام تلاشش را کرد تا کارگزاران سنی را در تغییرات سیاسی عراق حاکم نماید ولی با توجه به نفوذ ایران در بین تشییع و همین تاکید دول دیگر بر ایجاد یک حکومت دمکراتیک در عراق و همچنین تکثر تشیع بر تسنن در عراق کارگزاران شیعه انتخاب شدند. آنچه مسلم است عربستان خود را مدافع تسنن در منطقه می داند و ایران خود را مدافع تشیع در منطقه می خواند. قدر مسلم آنست که مسایل ژیوپلتیکی منطقه یا تاثیر گذار بر روابط ایران و عربستان می باشد یا تاثیر پذیر از این روابط می باشد.

کلیدواژه ها:

ژیوپلتیک ، عراق ، ایران ، عربستان ، تشیع وتسنن